سفارش تبلیغ
صبا ویژن
بشنو تا بدانی و ساکت شو تا سالم بمانی . [امام علی علیه السلام]


ارسال شده توسط مرتضی سلیمی در 91/3/3:: 5:53 عصر

زن کالای فروشی نیست بهای انسان مخصوصا زن کمتر از بهشت نیست


مگر ما برای خریدن جنسی می رویم که قیمت می گذاریم


این جور خواستگاریها در واقع خرید یک جنس است


و این جز پایین آوردن ارزش زن نیست


ارزش به خدارسیدن و رضوان الهی و بهشت ارزش والایی است که قیمت ندارد




کلمات کلیدی :

ارسال شده توسط مرتضی سلیمی در 91/3/3:: 5:53 عصر

چرا ارزش زن را با بی چجابی و کم حجابی پایین می آوریم


در زمانه ای که برای بدست آوردن آرامش خودمان حاضریم دیگران را له کنیم


اسلام را فراموش می کنیم


خودمان را فراموش میکنیم


گاهی یادمان می رود برای چه به دنیا آمده ایم


چرا زندگی میکنیم


نمی دانم چرا حجابهایمان کنار رفته و دروغ می گوییم به راحتی


و هزاران معصیت دیگر


چرا حجابمان را رعایت نمی کنیم


شاید برای جلب توجه باشد


اما چرا نمی خواهیم حجاب را رعایت کنیم تا خدا به ما نگاه کند


برای رعایت حجاب معنوی چه کسی را جز خدا راهنماست


کلمات کلیدی :

ارسال شده توسط مرتضی سلیمی در 91/3/3:: 5:53 عصر

 


حدیث (1) امام علی علیه السلام :

اَلتَّوَکُلُّ عَلَی اللّه نَجاةً مِنْ کُلِّ سوءٍ وَحِرْزٌ مِنْ کُلِّ عَدُوٍّ؛


توکل بر خداوند، مایه نجات از هر بدی و محفوظ بودن از هر دشمنی است.


بحارالأنوار، ج78، ص79، ح56


حدیث (2) امام علی علیه السلام :

مَنْ تَوکَّلَ عَلَی اللّه ذَلَّتْ لَهُ الصِّعابُ وَتَسَهَّلَتْ عَلَیْهِ الأَْسْبابِ؛


هر کس به خدا توکل کند، دشواری ها برای او آسان می شود و اسباب برایش فراهم می گردد.


غررالحکم، ج5، ص425، ح9028


حدیث (3) قال رسول الله صلی الله علیه و آله :

مَنْ تَوَکَّلَ عَلَی اللّه کَفاهُ مَؤنَتَهُ وَرِزْقَهُ مِنْ حَیْثُ لایَحْتَسِبُ؛


هر کس به خدا توکل کند، خداوند هزینه او را کفایت می کند و از جایی که گمان نمی برد به او روزی می دهد.


کنزالعمال، ج3، ص103، ح5693


حدیث (4) قال الصادق علیه السلام :

إِنَّ الغِنی وَالْعِزَّ یَجولانِ فَإِذا ظَفِرا بِمَوْضِعِ التَّوَکُّلِ أَوْطَنا؛


بی نیازی و عزّت به هر طرف می گردند و چون به جایگاه توکل دست یافتند در آنجا قرار می گیرند.


کافی، ج2، ص65، ح3


حدیث (5) قال الباقر علیه السلام :

مَنْ تَوَکَّلَ عَلَی اللّه لایُغْلَبُ وَمَنِ اعْتَصَمَ بِاللّه لایُهْزَمُ؛


هر کس به خدا توکل کند، مغلوب نشود و هر کس به خدا توسل جوید، شکست نخورد.


جامع الأخبار، ص 322


حدیث (6) قال رسول الله صلی الله علیه و آله :

اَلتَّوَکُّلُ بَعْدَ الْکَیْسِ مَؤْعِظَةٌ؛


توکّل کردن (به خدا) بعد از به کار بردن عقل، خود موعظه است.


کنزالعمال، ج3، ص103، ح5696


حدیث (7) قال رسول الله صلی الله علیه و آله :

اَلطِّیَرَةُ شِرْکُ وَمامِنّا إِلاّ وَلکِنَّ اللّه یُذْهِبُهُ بِالتَّوَکُّلِ؛


فال بد زدن شرک است و هیچ کس ازما نیست مگر این که به نحوی دستخوش فال بد زدن می شود، اما خداوند با توکل به او آن را از بین می برد.


سنن ابن ماجه، ج2، ص1170، ح3538


حدیث (8) قال رسول الله صلی الله علیه و آله :

رَأی رَسولُ اللّه صلی الله علیه و آله قَوْما لا یَزْرَعونَ قالَ: ما أَنْتُمْ؟ قالوُا: نَحْنُ الْمُتَوَکِّلونَ، قالَ: لا، بَلْ أَنْتُمْ المُتَّکِلونَ؛


رسول اکرم صلی الله علیه و آله گروهی را که کشت و کار نمی کردند، دیدند و فرمودند: شما چه کاره اید؟ عرض کردند ما توکل کنندگانیم. فرمودند: نه، شما سر بارید.


مستدرک الوسائل، ج11، ص217، ح12789


حدیث (9) قال الکاظم علیه السلام :

لَمّا سُئِلَ عَنْ قَوْلِهِ تَعالی: (وَمَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَی اللّه فَهُوَ حَسْبُهُ) ـ : اَلتَّوَکُّلُ عَلَی اللّه دَرَجاتٌ، مِنْها أَنْ تَتَوَکَّلَ عَلَی اللّه فی اُمورِکَ کُلِّها فَما فَعَلَ بِکَ کُنْتَ عَنْهُ راضیا تَعْلَمُ اءَنَّهُ لایَألوکَ خَیْرا وَفَضْلاً وَتَعْلَمُ أَنَّ الْحُکْمَ فی ذلِکَ لَهُ فَتَوَکَّلْ عَلَی اللّه بِتَفویضِ ذلِکَ إِلَیْهِ وَثِقْ بِهِ فیها وَفی غَیْرِها؛


در پاسخ به سؤال از آیه «و هر کس به خدا توکل کند او برای وی بس است» توکل کردن بر خدا درجاتی دارد: یکی از آنها این است که در تمام کارهایت به خدا توکل کنی و هر چه با تو کرد از او خشنود باشی و بدانی که او نسبت به تو از هیچ خیر و تفضّلی کوتاهی نمی کند و بدانی که در این باره حکم، حکم اوست، پس با واگذاری کارهایت به خدا بر او توکل کن و در آن کارها و دیگر کارها به او اعتماد داشته باش.


کافی، ج2، ص65، ح5


حدیث (10) قال رسول الله صلی الله علیه و آله :

یَقولُ اللّه عَزَّوَجَلَّ ما مِنْ مَخْلوقٍ یَعْتَصِمُ دونی إِلاّ قَطَعْتُ أسْبابَ السَّماواتِ وَأسبابَ الأَْرْضِ مِنْ دونِهِ فَإِنْ سَأَلَنی لَمْ اُعْطِهِ وَإِنْ دَعانی لَمْ اُجِبْهُ؛


خداوند عزوجل می فرماید: هیچ مخلوقی نیست که به غیر من پناه ببرد، مگر این که دستش را از اسباب و ریسمان های آسمانها و زمین کوتاه کنم، پس اگر از من بخواهد عطایش نکنم و اگر مرا بخواند جوابش ندهم.


امالی طوسی، ص585، ح1210


حدیث (11) قال الکاظم علیه السلام :

مَن أرادَ أن یکنَ‌ أقوَی النّاسِ‌ فَلیتَوکل عَلی اللهِ؛
هر که می خواهد که قویترین مردم باشد بر خدا توکل نماید.


بحار الانوار، ج7، ص143


حدیث (12) امام رضا علیه السلام :

ما حَدُّ التَّوکل؟ فَقال لی: اَن لا تَخافَ معَ اللهِ اَحَداً؛


حد توکل چیست؟ حضرت فرمودند: اینکه با وجود خدا از هیچ کس نترسی


جهاد النفس،ح 292


حدیث (13) امام موسی کاظم علیه السلام :

مَن اَراد ان یکون اقوی الناس فلیتوکل علی الله؛

هر که می خواهد که قویترین مردم باشد بر خدا توکل نماید .


بحاالانوار، ج71، ص143


حدیث (14) امام جواد علیه السلام :

الثِّقَةُ بِاللهِ ثَمَنٌ لِکٌلِّ غالٍ و سُلَّمٌ اِلی کُلِّ عالٍ؛


اعتماد به خدا بهای هر چیز گرانبها است و نردبانی به سوی هر بلندایی.


بحارالانوار، ج5، ص14


حدیث (15) امام جواد علیه السلام :

ثَلاثٌ مَن کُنَّ فِیهِ لَم یَندَم: تَرکُ العَجَلة ، وَ المَشوِرَة ، وَ التَّوَکُلُ عَلَی اللهِ عِندَ العَزمِ؛


سه چیز است که هر کس آن را مراعات کند ، پشمیان نگردد : 1 - اجتناب از عجله ، 2 - مشورت کردن ، 3 - و توکل بر خدا در هنگام تصمیم گیری .


مسند الامام الجواد، ص 247


حدیث (16) امام علی علیه السلام :

مَن تَوکَّلَ عَلَی اللهِ ذَلَّت لَهُ الصِّعابُ وَ تَسَهَّلَت عَلَیهِ الأسبابُ
هر که بر خدا توکل کند دشواریها برایش آسان شده و اسباب برایش فراهم گردد.


غررالحکم ح3888 ص197



کلمات کلیدی :

ارسال شده توسط مرتضی سلیمی در 91/3/3:: 5:53 عصر


اخلاق و کردار امام رضا علیه السلام


ابراهیم بن عباس می گوید: من هرگز ندیدم حضرت رضا(ع) به کسی ظلم کند یا سخن کسی را قطع نماید یا حاجت کسی را در صورت قدرت رد کند یا در مجلسی پاهای خود را دراز کند یا به نشانه بی احترامی نسبت به کسی، تکیه دهد یا بنده‏های خود را ناسزا گوید یا آب دهان خود را بیرون بریزد یا صدایش را به قهقهه بلند کند؛ بلکه خنده آن حضرت تبسّم بود.


وقتی برای آن حضرت سفره می‏انداختند، تمام بندگان و خدمتگزاران خود، حتی دربانان و چوپانها را در سر همان سفره می‏نشاند. خواب آن حضرت بسیار کم و بیداری اش زیاد بود و بسیاری از شب ها تا به صبح نمی خوابید.


روزه های مستحبی بسیار می‏گرفت و هرگز سه روز روزه را در یک ماه ترک نمی‏کرد و می‏فرمود که آن روزه دهر است و آن روز پنجشنبه اول و پنجشنبه آخر و چهارشنبه اول از دهه دوم هر ماه است . صدقات سری آن حضرت بسیار بود و اکثرا آنها را در شب‏های تار- بدون مهتاب- انجام می داد. هر کس گمان کند که مانند آن حضرت را دیده است او را تصدیق نکنید.


ابن ابی عباد، وزیر مامون، شیوه زندگی امام(ع) را چنین یادآور شده است:
"حضرت علی بن موسی(ع) در تابستان روی حصیر می نشست و فرش او در زمستان نوعی پلاس بود، دور از چشم مردم جامه خشن می‏پوشید و هنگام رویارویی با مردم، لباس معمولی می‏پوشید تا خودنمایی به زهد، تلقی نشود."


کلمات کلیدی :